Κάποιες φορές προσπαθώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, λίγους μήνες πιο πριν..Διαπιστώνω, πως τότε, ήμουν "πνιγμένη". Μαθήματα στη σχολή δεν είχα, αλλά είχα αρχίσει άλλα πράγματα που με απασχολούσαν. Για την ακρίβεια ένα μάθημα είχα, αλλά κι αυτό δεν μου ήταν καθόλου βάρος. Ίσα-ίσα που το έβρισκα ευχάριστο. Ήθελα να πάω στη σχολή. Τώρα που το πέρασα κι αυτό και συνεπώς πέρασα όλα μου τα μαθήματα, αρχίζω να νοσταλγώ την πρώτη εβδομάδα..Στην αρχή δε μου άρεσε καθόλου και δεν ήθελα να πάω για μάθημα. Έβλεπα κιόλας το πρόγραμμα και με έπιανε ψυχικό τραλαλά!! Άσε που πήγαινα και σε άλλη πόλη. Η διαδρομή δεν ήταν κάτι το δύσκολο για μένα, αλλά όπως και να το κάνουμε την κούραση με το που επέστρεφες σπίτι την είχες. Όλα αυτά μέχρι την πρώτη Πέμπτη. Από την πρώτη μου Παρασκευή, άλλαξαν τα πράγματα..
Την Παρασκευή εκείνη, που λέτε 9 η ώρα το πρωί- μπορεί να ήταν και νωρίτερα- είδα έναν νεαρό έξω από το τμήμα μου. Μόνος. Υπέθεσα πως ήταν πρωτοετής μιας και μικρός μου φαίνονταν. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, μάλλον τα 2!- ήταν πως ήταν πάρα πολύ όμορφος και πως ευχόμουν κάποτε να γίνω φίλη του.. Σκέφτηκα πως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εφικτό μιας και δεν είμαι και το πιο τυχερό άτομο που υπάρχει στον κόσμο..
Περιμένοντας λοιπόν πιο δίπλα από αυτόν, ξαφνικά άρχισε να μου μιλάει!! Δε φαντάζεστε πως ένιωσα!! Μου συστήθηκε, του συστήθηκα και μου είπε πως όντως είναι πρωτοετής. Οπότε είπα από μέσα μου ότι αυτός θα είναι συμφοιτητής μου! Και ακούγοντας και το επίθετό του, το οποίο ήταν κοντά στο δικό μου επίθετο, καταχάρηκα σκεπτόμενη πως θα τον έχω σε κάποια μαθήματα στην ίδια τάξη(σε κάποια μαθήματα κάνουμε όλοι μαζί μάθημα και σε κάποια μαθήματα χωριζόμαστε σε τμήματα)!
Τεσσεράμισι χρόνια μετά, διαπιστώνω πως αυτό που είχα ευχηθεί έγινε πραγματικότητα!! Γίναμε πολύ καλοί φίλοι!! Μπορώ να πω πως ήταν ο μόνος από τους γνωστούς μου εκεί που δε μου προκαλούσε ανία και ο μόνος με τον οποίο ένιωθα καλά κουβεντιάζοντας! Όπως επίσης και ο μόνος απ' τους άλλους που εκτίμησα τόσο πολύ. Ειδικά το προηγούμενο εξάμηνο ήταν το καλύτερο!! Βέβαια του 'χα σπάσει τα νεύρα του παιδιού κάποια περίοδο βομβαρδίζοντάς τον με μηνύματα, αλλά ποτέ δεν εκνευρίζονταν! Και ακόμα δηλαδή αυτό κάνω!!
Τώρα πια τα σκέφτομαι αυτά και με πιάνει μελαγχολία.. Ίσως κατά βάθος να έχω πιο βαθιά συναισθήματα γι 'αυτόν.. Αναρωτιέμαι "Πότε θα τον ξαναδώ;".. Εγώ τελείωσα πλέον.. Άντε να ξαναπάω στη σχολή 3-4 φορές ακόμη.. Και δεν ξέρω αν θα τον ξανασυναντήσω. Το κακό είναι πως τώρα τελευταία δε μαθαίνω νέα του (μηνύματα του στέλνω για να μάθω κάποια πράγματα σε σχέση με τη σχολή) και δεν ξέρω αν τελείωσε ή αν ακόμα χρωστάει..Αν χρωστάει, θα χρωστάει λίγα..
Το πήρα όμως απόφαση ότι δε θα βρισκόμαστε από 'δω και στο εξής.. Τι να κάνουμε; Δυστυχώς, that's life. Δεν μπορούμε να 'χουμε τα πάντα σ' αυτή τη ζωή. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις..! Η πόλη του απ' τη δική μου απέχει περίπου 3 ώρες.. Και ξέρω που περίπου μένει! Οπότε μπορεί κάποτε να ξανασυναντηθούμε..Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει πολύ..
Άλλα είχα στο νου να γράψω, άλλα έγραψα. Δε βαριέσαι. Και αυτά που σας είπα απόψε, κάποτε θα σας τα έλεγα.
Αλλά πάμε και λίγο να παίξουμε μιας και η καλή μου φίλη γυάλινο δάκρυ (η οποία και με άκουγε υπομονετικά όλα αυτά τα 4,5 χρόνια να την πρήζω με αυτό που σας περιέγραψα παραπάνω και την ευχαριστώ και για την υπομονή της) με κάλεσε σε 3 παιχνιδάκια από τα οποία θα παίξω το 1ο!
Ξεκινάω!
Αυτό που πρέπει να κάνω είναι να πω τις ιδιοτροπίες μου!
1) Μετά από κάθε γεύμα πλένω τα δόντια! Ακόμα και καφέ αν πιω, πάλι θα τα πλύνω! Βέβαια, όταν είμαι εκτός σπιτιού αυτή τη διαδικασία την κάνω όταν επιστρέφω.
2) Εκνευρίζομαι εύκολα, αλλά το ίδια εύκολα ξεχνάω ότι εκνευρίστηκα.
3) Μου τη δίνουν οι κομμωτές/τριες που μου κόβουν τα μαλλιά περισσότερο απ' όσο τους λέω!
4) Πριν φύγω απ' το σπίτι ελέγχω τα πάντα -βρύσες, διακόπτες, μάτια κουζίνας- αν και πριν από μένα κάποιος θα τα έχει κοιτάξει.
5) Μου τη δίνουν όσοι γράφουν με στυλό πάνω σε βιβλία μου.
6) Δε φοράω ποτέ τζιν. Από μικρή μου έβαζαν τέτοια παντελόνια κι εγώ έκλαιγα! Τώρα μόνο υφασμάτινα!
7) Δεν τρώω ποτέ μπάμιες.
Αυτά σκέφτηκα μέχρι στιγμής. Προσκαλώ κι εγώ όποιον θέλει να κάνει μια προσπάθεια!
Τα άλλα 2 παιχνίδια που με προσκάλεσε το γυάλινο δάκρυ αλλά και το ένα του SKPOYTZAKOY στις επόμενες αναρτήσεις!
