Το αεροπλάνο μας!
Εντωμεταξύ κάναμε και βόλτες εντός και εκτός αεροδρομίου.
Μόλις η ώρα πήγε και 3 πάρα κάτι, πήγαμε για check-in. Εκεί, λίγο πιο πίσω από μας, στεκόταν στη σειρά ένα άτομο της τηλεόρασης! Η Λίτσα Πατέρα! Και αυτή Ντουμπάι! Αλλά όπως είναι φυσικό δεν κάθισε μαζί μας στις οικονομικές θέσεις, αλλά στη διακεκριμένη θέση όπως την άκουσε και το γατάκι να λέει στο κινητό της.. Να βλέπατε πόσες βαλίτσες είχε... Άργησε πολύ στον έλεγχο.. Αλλά το θέμα μας δεν είναι το πως πέρασε η Πατέρα στο Ντουμπάι, αλλά εγώ και το γατάκι!
Λοιπόν, μετά από το check -in περάσαμε για έλεγχο διαβατηρίων και για σωματικό. Στη συνέχεια πήγαμε στην αίθουσα αναμονής και περιμέναμε να περάσει η ώρα. Αργότερα, μπήκαμε στο αεροπλάνο και καθίσαμε δίπλα στο παράθυρο. Ήταν το μεγαλύτερο αεροπλάνο που είχαμε μπει ποτέ! Οι θέσεις ήταν 2 - 4 - 2. Οι αεροσυνοδοί ήταν από οποιαδήποτε χώρα μπορείτε να φανταστείτε εκτός από τα Αραβικά Εμιράτα! Είχαμε και έναν υπτάμενο φροντιστή, αλλά δεν "έλεγε μία" σε σχέση με αυτούς της Alitalia. Εκεί έχουν πραγματικά μοντέλα!! Στις 4 και κάτι απογειωθήκαμε. Δυστυχώς δεν πετύχαμε καλό καιρό. Είχε συννεφιά και δε βλέπαμε σχεδόν τίποτα από το παράθυρο και το κακό είναι ότι μετά από μία ώρα πτήσης νύχτωσε και δε βλέπαμε τίποτα. Η πτήση διήρκεσε 4 ώρες. Αφού απογειωθήκαμε οι αεροσυνοδοί μας έφεραν υγρά μαντιλάκια για τα χέρια, ένα σνακ και λίγο νερό.
Οι θέσεις μπροστά μας είχαν οθόνες όπου μπορούσαμε να δούμε ταινίες, να ακούσουμε τραγούδια, να ακούσουμε ραδιόφωνο, να δούμε τηλεόραση,να παρακολουθήσουμε την πτήση μέσω των καμερών που υπάρχουν στο αεροπλάνο και να χρησιμοποιήσουμε το GPS.
Μετά από 2 περίπου ώρες, μας έφεραν το φαγητό. Το γλυκό ήταν νοστιμότατο!
Η αλήθεια είναι οτι βαρεθήκαμε λίγο. Ο καιρός καθώς κατευθυνόμασταν προς τη Μέση Ανατολή άλλαζε. Η συννεφιά της Ευρώπης αντικαταστάθηκε με ξαστεριά. Περνούσαμε συνέχεια πάνω από ερήμους.. Κατά τις 8 ώρα Ελλάδος προσγειωθήκαμε. Από το αεροπλάνο βλέπαμε το Ντουμπάι φωτισμένο τη νύχτα. Μπαμ έκανε το Burj Khalifa μιας και είναι το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο (828 μέτρα)!!
Μόλις κατεβήκαμε απ' το αεροπλάνο, μπήκαμε στα λεωφορειάκια και κάναμε κάπου 10 λεπτά να φτάσουμε στο αεροδρόμιο (η Πατέρα άφαντη!!)! Δίπλα ακριβώς κατασκευαζόταν το νέο αεροδρόμιο του Ντουμπάι, το οποίο θα είναι το μεγαλύτερο αεροδρόμιο του κόσμου. Η ώρα ήταν 10 και κάτι μιας και τα Αραβικά Εμιράτα πάνε 2 ώρες μπροστά από εμάς. Αφού φτάσαμε στο αεροδρόμιο πήγαμε πάλι για έλεγχο διαβατηρίων όπου και περιμέναμε στην ουρά σχεδόν μισή ώρα. Οι υπάλληλοι στον έλεγχο μας ρώτησαν σε ποιο ξενοδοχείο θα μείνουμε και ήταν οι κλασικοί Άραβες με την παντοφλίτσα και το ποδαράκι γυμνό, το στεφάνι στο κεφάλι και τη λευκή ρόμπα. Το αεροδρόμιο ήταν σαν υπερπολυτελές ξενοδοχείο!
Στη συνέχεια, πήγαμε πάλι για σωματικό έλεγχο και μετά πήραμε τις βαλίτσες και κατευθυνθήκαμε στην έξοδο όπου και βρήκαμε την ξεναγό μας. Μόλις βγήκαμε από το αεροδρόμιο η διαφορά θερμοκρασίας ήταν προφανής. Είχε φτάσει στους 17°C και μπορώ να πω πως ζεσταθήκαμε αρκετά. Η ώρα είχε πάει 11 και κάτι και αργότερα κατευθυνθήκαμε προς το λεωφορείο όπου και θα πηγαίναμε στο ξενοδοχείο. Η διαδρομή μέχρι το ξενοδοχείο ήταν κάπου 10 λεπτά, αλλά λόγω ημερών κάναμε περίπου 20 λεπτά να φτάσουμε μιας και είχε πολύ κίνηση. Το ξενοδοχείο μας ήταν 5άστερο το JW Marriott Dubai και ξεχώριζε από όλα τα ξενοδοχεία που έχουμε επισκεφτεί μέχρι τώρα. Αν και μουσουλμάνοι, στόλισαν χριστουγεννιάτικο δέντρο για τους τουρίστες! Έχει εξωτερικό ασανσέρ και το δωμάτιο ήταν ΤΕΡΆΣΤΙΟ!! Μόλις τακτοποιήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο, κατεβήκαμε στην πλατεία και ήπιαμε τα ποτάκια μας. Αργότερα, πέσαμε ξερές για ύπνο.
Συνεχίζεται...
Έξω από το αεροδρόμιο 
Με το που προσγειωθήκαμε, βγήκαμε από τη φυσούνα και είδαμε πάλι το κουκλί της Alitalia που το είχαμε πετύχει και την πρώτη μέρα του ταξιδιού μας!! Στη συνέχεια, κατευθυνθήκαμε προς τον υμένα για να πάρουμε τις βαλίτσες. Πέρασαν τα πρώτα 10 λεπτά και δεν τις βλέπαμε πουθενά. Πέρασαν άλλα 10 και ακόμη 10 και διαπιστώσαμε πως οι βαλίτσες μας δεν βρίσκονταν στο αεροπλάνο... Νεύρα...Δεν φαντάζεστε. Οι βαλίτσες είχαν χαθεί. Αυτό που με προβλημάτιζε ήταν το γεγονός πως κάποιο χέρι θα τις άρπαξε... Αλλά όπως μάθαμε αργότερα, αρκετά αργότερα, οι βαλίτσες μας βρέθηκαν για καλή μας τύχη στη Θεσσαλονίκη. Ακούστηκαν φήμες πως ήταν είτε στη Μόσχα είτε στο Ρίο ντε Τζανέιρο και όπως είναι φυσικό αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα τις παίρναμε πίσω σε κανένα μήνα από τότε.. Ευτυχώς ήταν εντός συνόρων.. Το λάθος έγινε στη Βαρκελώνη, στη Ρώμη ή και στην Αθήνα... Ποιος ξέρει.. Πάντως περίμενα μέχρι αργά το βράδυ όπου θα ερχόταν η πτήση από Θεσσαλονίκη με τη βαλίτσα μου όπου και την παρέλαβα. Καθώς περίμενα στο αεροδρόμιο έριχνα και κάποιες ματιές στα αεροπλάνα που απογειωνόταν και προσγειωνόταν και φυσικά έκανα βόλτες και καταβρόχθισα ένα ωραιότατο χάμπουργκερ!!
Κατά τις 10:30 πήρα τη βαλίτσα και "πτώμα" επέστρεψα στο σπίτι. Η αλήθεια είναι πως οι μέρες που ακολούθησαν ήταν αρκετά δύσκολες μέχρι να προσαρμοστώ στην καθημερινότητα της Ελλάδας.. Βλέπετε, ενθουσιάστηκα πολύ με αυτό το ταξίδι μιας και είχα καιρό να πάω στο εξωτερικό. Εκτός αυτού, πρώτη φορά έμπαινα σε αεροπλάνο και φυσικά πήγα παρεούλα με την κολλητή μου!! Αυτό που μου έλειψε περισσότερο τις επόμενες μέρες της επιστροφής μου ήταν η Ιταλία.. Και το άσχημο ήταν πως σε 4 μέρες από την επιστροφή μου, είχα να ξαναπάω στη δουλειά. Δεν ήθελα καθόλου να βρεθώ εκεί, αλλά έπρεπε! Μου πήρε περίπου 2 εβδομάδες για να συνηθίσω πάλι στη ρουτίνα της καθημερινότητας και από εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν το επόμενο ταξιδάκι που θα κάναμε με το γατάκι το οποίο και πραγματοποιήθηκε λίγους μήνες αργότερα..
